داستان دفع زباله

واحد دفع زباله (همچنین به عنوان واحد دفع زباله، دفع زباله، گاربراتور و غیره نیز شناخته می شود) دستگاهی است که معمولاً با برق کار می کند و در زیر سینک آشپزخانه بین فاضلاب سینک و تله نصب می شود.واحد دفع ضایعات مواد غذایی را به اندازه کافی کوچک - معمولاً کمتر از 2 میلی متر (0.079 اینچ) - برای عبور از لوله کشی خرد می کند.

تاریخ

واحد دفع زباله در سال 1927 توسط جان دبلیو هامز، معمار شاغل در راسین، ویسکانسین اختراع شد.او در سال 1933 برای ثبت اختراع درخواست کرد که در سال 1935 صادر شد. شرکت خود را راه اندازی کرد و در سال 1940 شرکت خود را به بازار عرضه کرد.ادعای هامز مورد مناقشه است، زیرا جنرال الکتریک در سال 1935 یک واحد دفع زباله را معرفی کرد که به نام دفع شناخته می شود.
در بسیاری از شهرهای ایالات متحده در دهه 1930 و 1940، سیستم فاضلاب شهری مقرراتی داشت که قرار دادن ضایعات غذایی (زباله) را در سیستم ممنوع می کرد.جان تلاش قابل توجهی به خرج داد و در متقاعد کردن بسیاری از مناطق برای لغو این ممنوعیت ها بسیار موفق بود.

بسیاری از مناطق در ایالات متحده استفاده از دفع کننده ها را ممنوع کرده اند.برای سال‌های متمادی، زباله‌ریزی‌ها در شهر نیویورک غیرقانونی بودند، زیرا تهدیدی برای آسیب رساندن به سیستم فاضلاب شهر وجود داشت.پس از یک مطالعه 21 ماهه با اداره حفاظت از محیط زیست نیویورک، این ممنوعیت در سال 1997 توسط قانون محلی 1997/071 لغو شد که بخش 24-518.1، قانون اداری نیویورک را اصلاح کرد.

در سال 2008، شهر رالی، کارولینای شمالی، اقدام به ممنوعیت جایگزینی و نصب زباله‌کن‌ها کرد، که به شهرهای دورافتاده که سیستم فاضلاب شهری شهر را به اشتراک می‌گذاشتند نیز گسترش یافت، اما یک ماه بعد این ممنوعیت را لغو کرد.

فرزندخواندگی در ایالات متحده آمریکا

در ایالات متحده، تا سال 2009، حدود 50 درصد از خانه ها دارای واحد دفع بودند، در حالی که این رقم در بریتانیا تنها 6 درصد و در کانادا 3 درصد بود.

در سوئد، برخی از شهرداری‌ها به منظور افزایش تولید بیوگاز، نصب دستگاه‌های دفع زباله را تشویق می‌کنند. برخی از مقامات محلی در بریتانیا به خرید واحدهای دفع زباله یارانه می‌دهند تا میزان زباله‌هایی که به محل دفن زباله می‌روند کاهش یابد.

بنیاد و پایه

ضایعات مواد غذایی بین 10 تا 20 درصد زباله های خانگی را شامل می شود و جزء مشکل ساز زباله های شهری است که در هر مرحله مشکلات بهداشت عمومی، بهداشتی و زیست محیطی ایجاد می کند، که از انبارهای داخلی شروع می شود و پس از جمع آوری بر اساس کامیون ها.محتوی آب بالای ضایعات مواد غذایی که در تأسیسات تبدیل زباله به انرژی سوزانده می شوند به این معنی است که گرمایش و سوزاندن آنها انرژی بیشتری نسبت به تولید انرژی مصرف می کند.بقایای مواد غذایی که در محل های دفن زباله دفن می شوند، تجزیه می شوند و گاز متان تولید می کنند، گاز گلخانه ای که به تغییرات آب و هوایی کمک می کند.

فرض استفاده صحیح از یک دفع کننده این است که به طور موثر ضایعات مواد غذایی را به عنوان مایع در نظر بگیرید (به طور متوسط ​​70٪ آب، مانند زباله های انسانی)، و استفاده از زیرساخت های موجود (فاضلاب های زیرزمینی و تصفیه خانه های فاضلاب) برای مدیریت آن.کارخانه های فاضلاب مدرن در پردازش مواد جامد آلی به محصولات کود (معروف به جامدات زیستی) موثر هستند، با امکانات پیشرفته همچنین متان را برای تولید انرژی جذب می کنند.